Intermodelbau Dortmund 2013

Van 10 – 14 april 2013 was de jaarlijkse modelbeurs “Intermodelbau” in Dortmund, Duitsland. De regio Noord Oost had al enige tijd de wens om een keer deel te nemen aan de beurs in Dortmund, waarvoor verleden jaar contact is gelegd met de MOBA (een Duitse organisatie voor modelbouw). En ja, we werden dit jaar uitgenodigd. We hadden besloten om de baan op te delen in twee losse banen, Seewis en de Chlus en station Grüsch, zodat we niet al ons kruit in één keer zouden verschieten. De organisatie in Dortmund is geheel anders dan die van Eurospoor of Rail. De Messe organiseert de beurs en heeft de modelbanen uitbesteed aan de MOBA. Die zorgt ervoor dat er voldoende en kwalitatief goede modelbanen zijn, in alle schalen. De MOBA regelt ook de vrachtwagens voor het transport en de overnachtingen in een hotel voor 6 personen. Daarnaast krijg je ook nog een vergoeding. De service tijdens de beurs is buitengewoon attent. Daar kunnen ze bij Eurospoor en RAIL nog veel van leren.

Maandagmiddag 8 april hebben Arjin en Simon de bestelbus bij de verhuurder opgehaald en ‘s avonds hebben Arjin, Simon, Cees, Corné, Jolanda, Dick, Jeroen en Eric de bakken en alle benodigde materialen uit de kelder van ons onderkomen in Herveld in de bestelbus geladen. Cees hield aan de hand van een afvinklijst bij of alles inderdaad in de bestelbus kwam. Een tegenvaller was echter dat de bestelbus geen horizontale houten latten aan de zijwanden had. Hiervoor hebben wij in het verleden speciale steunen gemaakt die op die houten gordingen komen te liggen, waarna op die steunen een extra laadvloer kan worden gemaakt. Zo is het mogelijk om het laadoppervlak over twee lagen te verdelen waardoor de ruimte efficiënt kan worden gebruikt. Als echte hobbyisten lieten wij ons natuurlijk niet voor één gat vangen. Met behulp van houten staanders en liggers konden we alsnog een tweede laadvloer fabriceren. Uiteindelijk zat om kwart over tien alles wat mee moest in de bestelbus. Zelfs voor het reservewiel was nog een plaatsje.

Dinsdagmorgen acht uur vertrokken Cees en Simon met de bestelbus naar Dortmund alwaar zij rond de klok van tienen arriveerden. Op dat moment waren Henny en Eric al aanwezig, want die waren met eigen vervoer gekomen. Al snel kwamen ook Corné, Jolanda en Dick de “Westfalenhalle” binnengelopen. We konden door middel van de toegangsbewijzen zonder problemen naar binnen waar we een plek van 96 m 2 in hal 4 kregen. Na enig passen en meten stond de baan rond een uur of twee. Op deze beurs toonden we voor het eerst onze achterwanden die Jeroen van Maanen gemaakt had. Hierdoor hadden we ook een mooie afgeschermde ruimte waar we konden zitten en eten zonder dat het publiek erdoor gestoord werd. We hebben later die middag proefgereden en alles werkte zoals we in Herveld hadden getest.

Woensdag wilden we (Cees, Arjin, Corné, Jolanda, Henny en Eric) om negen uur weer op de beurs zijn, want de treinen reden nog niet zoals wij wilden dat ze zouden moeten rijden. Om tien uur ging de beurs open voor het publiek. Veel bezoekers waren aan onze baan gekluisterd. Ze vonden het prachtig, vooral de details over de baan verspreid. Ook als de trein even niet reed door een storing, bleven ze staan turen om allerlei zaken te bekijken. We reden met 11 treinen in een 40-minutenplan, dan had de toeschouwer alle treinen gezien en konden wij de samenstellingen van de goederentreinen veranderen. Veel mensen vroegen zich af welk Zwitsers dialect wij spraken. Nee, Nederlands! O? dus jullie zijn geen Zwitsers? Nee. Verbazing alom. Welke schaal is dit? H0m !? 1: 87 ja, Bemo! We moesten heel wat vragen beantwoorden. Bestaat dit echt? Soms kwam het antwoord van een bezoeker: ‘Ik heb mijn fiets in die fietsenstalling gestald, het is precies zoals ik mij herinner. Geweldig!’ ‘Ik heb door die Chlus gefietst, het is precies als in het echt.’ En zo ging het maar door. Je werd er een beetje verlegen van. Corné wist iedere bezoeker in onverbeterlijk Duits alle ins en outs te verstrekken over zowel onze modelbaan, onze vereniging, als over het grootbedrijf. De bezoekers hingen bij wijze van spreken aan zijn lippen. Een fotograaf van het blad MIBA voor modelbouwers in Duitsland maakte een afspraak met ons om op zaterdagochtend de baan te komen fotograferen. Hij dacht zo’n 2 ½ uur bezig te zijn. Wij: ‘2 ½ uur?’ ‘Ja, het wordt een reportage van 12 pagina’s en de journalist komt later op zaterdag.’ Ook andere beursorganisaties kwamen langs en vroegen of wij naar hun beurs willen komen. We kunnen nog jaren vooruit.

We hadden ook met problemen te maken, die we eerst niet thuis konden brengen. Maar na goed analyseren kwamen we erachter dat een trein in de keerlus van Chur de treinen in de Chlus beïnvloedde op de computer, waardoor er regelmatig aanrijdingen waren. Bij Littfinski een keerlusmodule gekocht die door de trein omgezet wordt. Maar wanneer bouw je die in? Wel, we kregen een ander probleem: door de warmte in de hal kwamen de twee boosterdelen met elkaar in aanraking wat ervoor zorgde dat er bij een toevallige samenloop van omstandigheden een grote stroom liep door een bezetmelder, met rook en brand als gevolg. Goede raad is duur, maar op zo’n beurs valt dat weer mee, er zijn voldoende stands met onderdelen. Die snel gekocht, de kapotte onderdelen er uit gesoldeerd en vervangen. En het reed weer, nog een keer de storing en toen vonden we de boosdoener: de overgang tussen de boosters. Toen gelijk maar de keerlusmodule eronder gezet. Daarna geen problemen meer gehad van de spookmeldingen. Wel wat andere kleine problemen, maar die horen er nu eenmaal bij tijdens een beurs.

De zaterdag was de drukste dag van de gehele week, je kon over de hoofden lopen. Het stond soms vier rijen dik voor onze baan. Je zag ze met fototoestel en al tussen de bomen duiken om de houthakkers te fotograferen en de complimenten bleven maar komen. ‘Hoe komen jullie op het idee om de Schlucht te maken en deze aan de voorkant ook hoog op te laten lopen? Geweldig die inkijkjes, je ziet de andere kant niet! De details zijn prachtig, bij jullie is het landschap belangrijker dan de trein! Jullie maken eerst het landschap en laten daar een trein doorheen rijden, heel anders dan bij de andere modelbanen. Daar is het andersom.’ De fotograaf en de journalist kwamen langs en de treinen moesten precies op bepaalde plekken stoppen om de landschapsdetails te kunnen fotograferen; steeds werden weer andere treinen gevraagd. De journalist vroeg Simon Hokke het hemd van het lijf. Het landschap en de realiteit, hoe komen jullie daarop? De details, wie verzint die? Treinenloop en de variatie daarin? De bus in Klosterstein, wie heeft dat bedacht? En ga zo maar door. De journalist was verbaasd dat over alles was nagedacht en in detail was nagebouwd volgens foto’s en de stok van 87 cm. Wij zijn benieuwd naar de uitgave van de MIBA in september! Er moest ook nog een groepsfoto gemaakt worden van het “team”. Jammer voor degenen van onze regio die niet op zaterdag aanwezig waren. Er zijn ook veel VSZ-leden langsgekomen om een bakkie koffie te drinken en bij te kletsen, het was heel gezellig en hard werken.

We hebben veel plezier gehad in Dortmund en veel geleerd hoe het in Duitsland gaat op beurzen. We hopen nog vele keren aanwezig te kunnen zijn, de VSZ heeft zijn naam gevestigd. Nu de uitdaging aan ons allen om een goede presentatie te verzorgen. Wat we zeker weten is dat het om het gehele plaatje gaat: trein/landschap/locatie/details. We gaan zeker terug en ook nog naar andere beurzen in Duitsland. Tot de volgende keer.